ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΤΟΠΟΥ

Οι επιρρηματικοί προσδιορισμοί του τόπου δηλώνουν:

α. τη στάση σε τόπο
β. την κίνηση σε τόπο
γ. την κίνηση από τόπο
δ. την κίνηση δια τόπου

Ειδικότερα:

α. τη στάση σε τόπο: με επιρρήματα που λήγουν σε - ασι, -ησι, - οι, - θι, - ου,  όπως τα:
Ολυμπίασι, Αθηνήσι, αυτόθι, αυτού, θύρασι (=στη θύρα, έξω από την πόρτα), Μεγαροι (=στα Μέγαρα), Ισθμοι, οικοι (=στο σπίτι), άλλοθι (=σε άλλο μέρος), αλλαχόθι, πανταχόθι, πανταχού, ουδαμου

και με τα επιρρήματα: ως εκει, εδω, ένθα, ενθάδε, ενταυθα, χαμαί (χάμω, κάτω), ένδον, άνω, έσω, είσω

β. την κίνηση σε τόπο: με επιρρήματα που λήγουν σε - δε, - ζε, - σε όπως τα:
άλλοσε, εκεισε, αλλαχόσε, πάντοσε, εκατέρωσε, Μεγαράδε, Σαλαμινάδε, οικονδε, οίκαδε (=προς την οικία, προς την πατρίδα)

και με τα επιρρήματα: ποι, οποι, οι, πανταχοι, ενταυθοι, ενθαδε, ενταυθα, δευρο, άνω, έσω, είσω, πρόσω, πόρρω

 γ. την κίνηση από τόπο με επιρρήματα που λήγουν σε - θεν, - οθεν, -ωθεν  όπως τα:
άλλοθεν, εκειθεν, πάντοθεν, αυτόθεν, εντευθεν, ένθεν, πόθεν, όθεν, οπόθεν, έσωθεν, πανταχόθεν, οικοθεν, πατρόθεν, Αθήνηθεν, εκατέρωθεν, άνωθεν, έξωθεν, ήωθεν / έωθεν (= από πρωίας)


δ. την κίνηση δια τόπου με επιρρήματα που λήγουν σε - η όπως τα:
πη, αλλη, εκεινη, ταύτη, ουδαμη, όπη, η


Επίσης δείτε αναλυτικά τα επιρρήματα εδώ